Pokoje dla rodzeństwa – razem czy osobno?

Dwa osobne pokoje dziecięce – zdawać by się mogło, że to gwarancja absolutnego szczęścia, a jednak niejedno czoło troskliwego rodzica marszczy się pod wpływem wątpliwości: czy rozdysponować pokoje pomiędzy dzieci, czy pomimo rozpusty metrażowej dzielić przestrzeń tematycznie i funkcjonalnie np. na wspólną sypialnię i wspólną bawialnię?

Poniżej kilka aspektów do przemyślenia przed podjęciem decyzji:

• różnica wieku między dziećmi – im większa różnica (zwykle powyżej 3 lat), tym więcej przemawia za rozdzieleniem dzieciaków – mają różne potrzeby – starsze potrzebują przestrzeni i spokoju do nauki, młodsze mają tendencje do „rujnowania, niszczenia i przeszkadzania”. Płaczący nocami niemowlak nie jest mile widzianym współlokatorem nawet dla najbardziej wyrozumiałego kilkulatka. Ewentualna wprowadzka nowego dziecka do przestrzeni tego starszego powinna odbywać się dopiero, gdy jest szansa na zbliżenie ich rytmu dnia.
• własny kąt – szczególnie starsze dzieci potrzebują więcej prywatności, swojej „bazy, schronu, norki” by się schować przed światem i pomarzyć, poczytać, podumać, odpocząć od wszystkich i wszystkiego. We wspólnej przestrzeni trudniej o taki luksus. Nawet jeśli dwa pokoje są współdzielone przez dzieci, ważne jest by wyznaczyć w nich wyraźnie prywatne strefy „wyłączności” – moje łóżko, moja komódka, moja półka, moja szuflada…
• płeć – przy kilkulatkach w zasadzie nie ma to znaczenia ale z wiekiem pojawia się większa samoświadomość i naturalne rozdzielenie „chłopackich i dziewczyńskich” przestrzeni życiowych
• relacja między rodzeństwem – bywa, że układy między rodzeństwem dalekie są od idealnych, wówczas lepiej pozwolić dzieciakom na zachowanie własnej przestrzeni i autonomii na dwóch odrębnych gruntach. W większości przypadków dzielenie przestrzeni zbliża i buduje więzi procentujące przez całe życie: zabawy, rozmowy, pocieszanie, sekrety przed rodzicami 🙂 Umieszczenie dzieci we wspólnej przestrzeni na siłę może jednak spowodować więcej sporów i negatywnych emocji: wspólna przestrzeń staje się powodem walk wewnątrz plemiennych bo jednak mimo więzów krwi, każdy broni autonomii.
• nauka kompromisu – dzielenie przestrzeni i przedmiotów powoduje konieczność wypracowania przez dzieci wspólnych zasad i reguł, które w przyszłości zaowocuje większą łatwością w rozwiązywaniu sporów i układaniu relacji z ludźmi. To też nauka czekania na swoją kolej, dzielenia się, ustępowania, negocjacji.
• poczucie bezpieczeństwa – świadomość, że nie są same z pokoju na wiele dzieci wpływa uspokajająco zwłaszcza w nocy, obecność rodzeństwa może dodawać odwagi.
• zwyczaje codzienne – z punktu widzenia rodzica zdecydowanie łatwiej skontrolować i ogarnąć dzieci, gdy są w jednym pomieszczeniu i można potraktować je hurtem: czas wstawać, proszę posprzątać, a teraz poczytam Wam na dobranoc…
• wspólne sprzęty – to argument ekonomiczny – niektóre elementy wyposażenia można kupić/zorganizować pojedynczo w przypadku łączonych pokoi np. duża szafa ubraniowa, jeden regał z książkami czy duży blat roboczy. W osobnych pokojach  wszystko musi być podwójne: od łóżka, szafy, przez biurka po elementy dekoracyjne „mamo, ja też chcę taki dywanik”…

Można też zastosować rozwiązanie, które dla mnie, z punktu widzenia wyzwania projektowego, jest fantastyczne i kosi wszelkie dylematy a przy okazji niesie mnóstwo radości – połączenie pokoików „tajemniczym przejściem„. Sekretne drzwiczki pomiędzy pokojami to wspaniałe rozwiązanie! Dzieciaki mają dwie odrębne przestrzenie, które jednak cały czas pozostają złączone i łatwo im utrzymywać kontakt, nawet wzrokowy, bez przechodzenia do kolejnych pomieszczeń. To rozwiązanie pozwala rozdzielić strefy bez ostatecznego zamykania ich.

Zwykle podział jest dość oczywisty: pierwszy pokój to sypialnia, a drugi to bawialnia z czasem ewoluująca w stronę pokoju do nauki/biblioteczki. Taki podział przestrzeni ułatwia utrzymanie porządku i sprzyja zachowaniu wspólnych rytuałów oraz wzmacnianiu więzi. Z czasem takie dwa pokoje łatwo zaadaptować na osobne z ewentualnie pozostawionym łącznikiem, dopóki dzieciom będzie on potrzebny 🙂

Foto: Pinterest